Εγκυμοσύνη σε "προχωρημένη ηλικία"

‘Οταν μια γυναίκα αποφασίζει στα 40 να κάνει παιδί, ο γιατρός δεν θα την αποτρέψει, αλλά θα της υποδείξει τους κινδύνους και θα της υποδείξει τους απαραίτητους ελέγχους και εξετάσεις, ώστε να παρακολουθείται στενά η υγεία εκείνης και του εμβρύου.

Τελείωσες τις σπουδές, έπιασες δουλειά, ρίχθηκες με τα μούτρα στη δουλειά, έχτισες καριέρα, απέκτησες οικονομική άνεση και ανεξαρτησία κι αποφάσισες πως είσαι έτοιμη για οικογένεια. Όμορφα. «Μα, είμαι σαραντάρα». Και πού είναι το πρόβλημα;

Παλιότερα έλεγαν πως η γυναίκα, άμα πατήσει τα 35 δύσκολα κάνει παιδί. Κι άμα φτάσει τα 40, καλύτερα να το ξεχάσει. Να που έπεσε κι αυτό το ταμπού. Η γυναίκα στα 40 δεν είναι «μεγάλη για παιδί». Σκέψου μια γυναίκα στα 40, πριν από 30 χρόνια. Είναι η ίδια με τη σημερινή σαραντάρα; Οι σημερινές σαραντάρες είναι οι τριαντάρες της περασμένης δεκαετίας. Λίγο η επιστήμη, λίγο η κοσμετική, λίγο το lifestyle που έμαθε στις γυναίκες να τρώνε καλύτερα, να γυμνάζονται καλύτερα και να προσέχουν καλύτερα την υγεία τους, έριξε τη βιολογική ηλικία των σημερινών γυναικών πολύ κάτω.

Έτσι όταν μια γυναίκα αποφασίζει στα 40 να κάνει παιδί, ο γιατρός δεν θα την αποτρέψει, αλλά θα της υποδείξει τους κινδύνους και θα της υποδείξει τους απαραίτητους ελέγχους και εξετάσεις, ώστε να παρακολουθείται στενά η υγεία εκείνης και του εμβρύου.

Στον προγεννητικό θα γίνουν οι απαραίτητες πρώτες εξετάσεις, με αναλύσεις αίματος , ούρων και κολπικού υγρού (για στίγμα μεσογειακής αναιμίας, ηπατίτιδα, HIV, ερυθρά, τοξόπλασμα σύφιλη).
Ακολούθως, στη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα γίνουν προγεννητικοί έλεγχοι σε 3 επίπεδα. Στο πρώτο, γίνεται μέτρηση του πάχους του αυχένα του εμβρύου και αμνιοπαρακέντηση, που δείχνουν αν το έμβρυο έχει κάποια χρωμωσωμιακή βλάβη. Στο δεύτερο επίπεδο, το πιο σημαντικό, είναι ο υπέρηχος, που δείχνει το έμβρυο, τα άκρα του, τα εσωτερικά του όργανα και κάποτε …αποκαλύπτει και το φύλο. Στο τρίτο επίπεδο, γίνεται ο έλεγχος Doppler, που δείχνει αν όλα πάνε καλά με το έμβρυο.

Δεν πρέπει, ωστόσο, να ξεχνάμε ούτε και τις επιπλοκές που μπορεί να παρουσιαστούν από μια εγκυμοσύνη «σε προχωρημένη ηλικία». Οι πιο συνηθισμένες είναι η προεκλαψία (ψηλή πίεση και λευκωματουρία στην εγκυμοσύνη), ο πρόωρος τοκετός λόγω της πρόωρης ρήξης των υμένων ή των συσπάσεων της μήτρας, οι ανώμαλη θέση και προβολή του εμβρύου καθώς και η δυσκολία στη φυσιολογική διεξαγωγή του τοκετού. Άλλοι κίνδυνοι, σε συνάρτηση με την ηλικία, είναι ότι υπάρχουν αυξημένα ποσοστά εξωμήτριων κυήσεων αλλά και αποβολής, η εμφάνιση διαβήτη, κ.α.

Όλα αυτά πρέπει να λέγονται για ενημέρωση των γυναικών κι όχι για να αποτραπούν από το να αποκτήσουν παιδιά. Άλλωστε, δεν είναι η ηλικία που θα καθορίσει αν μια γυναίκα έχει δικαίωμα στη μητρότητα, αλλά η φύση: μέχρι η γυναίκα να σταματήσει να έχει έμμηνο ρύση, μπορεί να κάνει παιδιά, οπότε γιατί όχι?

Τα πρώτα μου δοντάκια!

Όταν το μωρό αρχίζει και βγάζει τα πρώτα του δοντάκια αυτό σημαίνει ότι έχει άλλη μια αφορμή για να αισθάνεται δυσαρέσκεια, που θα το κάνει να κλαίει. Μπορεί οι γονείς να έχουν ακόμη ένα λόγο για να στεναχωριούνται που το μωρό τους πονάει, ωστόσο θα πρέπει να προβούν σε κάποιες ενέργειες για να ανακουφίσουν τον πόνο του, ενώ παράλληλα θα πρέπει να φροντίσουν από την αρχή για τη περιποίηση και υγιεινή των δοντιών του βρέφους.

Τα πρώτα δοντάκια θα εμφανιστούν στο μωρό στο διάστημα των 4 με 7 μηνών. Συνήθως πρώτα βγαίνουν τα δύο κάτω μπροστινά δοντάκια, οι μεσαίοι κοπτήρες. Μετά από τέσσερις με οκτώ περίπου εβδομάδες εμφανίζονται στο επάνω μέρος τα τέσσερα μπροστινά δόντια. Πρόκειται για τους δύο μεσαίους και δύο πλαϊνούς κοπτήρες. Έπειτα από ένα μήνα βγαίνουν οι κάτω πλαϊνοί κοπτήρες. Στη συνέχεια εμφανίζονται τα πίσω δόντια που είναι χρήσιμα για την άλεση των τροφών (πρώτοι και δεύτεροι γόμφοι και στο τέλος έρχονται και οι επάνω κυνόδοντες, τα δύο μυτερά δόντια που βρίσκονται στο επάνω σαγόνι. Τα δόντια εμφανίζονται όλα (20) μέχρι και την ηλικία των τριών. Σε περίπτωση που υπάρχει κάποια καθυστέρηση τότε καλό θα ήταν οι γονείς να απευθυνθούν στον γιατρό τους.

Οι γονείς καταλαβαίνουν ότι το παιδί τους βγάζει τα πρώτα του δόντια τόσο από τα σάλια που τρέχουν αλλά και από το γεγονός ότι το μωρό θέλει συνεχώς να μασουλάει τα πάντα.

Αρκετά μωρά δεν πονούν όταν βγάζουν τα πρώτα τους δοντάκια, τα περισσότερα όμως υποφέρουν και εκδηλώνουν τον πόνο τους με κλάμα. Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχει λύση για να μην πονάει το μωρό, μπορούν όμως οι γονείς να το ανακουφίσουν με διάφορα τεχνάσματα. Τις περισσότερες φορές μπορούμε να δώσουμε στο μωρό να μασά ένα δροσιστικό κρίκο οδοντοφυϊας, το οποίο καλό θα ήταν να μην έχει μέσα υγρό, ή κάποια ειδική κουδουνίστρα. Με αυτόν τον τρόπο ανακουφίζεται το μωρό από τον πόνο, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει κίνδυνος για τα ούλα του. Επίσης πολλές φορές βλέπουμε το μωρό να μασουλάει τον αντίχειρά του, επομένως το αφήνουμε να το κάνει καθώς έτσι καταπραΰνει ο πόνος ή του δίνουμε μια πιπίλα έτσι ώστε να ηρεμήσει. Αυτό που επίσης φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να τρίψουμε με το δάχτυλό μας τα ούλα του.

Με την εμφάνιση των πρώτων δοντιών, αλλά και πριν από αυτά αρχίσει και η σωστή υγιεινή του στόματος. Μπορούμε σε καθημερινή βάση να προσέχουμε το μωρό μας σκουπίζοντας τα ούλα του με ένα καθαρό υγρό πανάκι η βουρτσίζοντας με μία πολύ μαλακή παιδική οδοντόβουρτσα, χωρίς οδοντόκρεμα. Την οδοντόκρεμα τη χρησιμοποιούμε όταν το παιδί κλείσει τα τρία του χρόνια ώστε να μπορεί να τη φτύσει. Αφού βγουν όλα τα δοντάκια του απαραίτητο είναι να βουρτσίζονται δύο φορές την ημέρα, πρωί και βράδυ