Το καλοκαιράκι του 1999 ήμουν μόλις 17 χρονών...πάνω στην τρέλα μου, βγαίναμε έξω συνέχεια με παρέες, ξενυχτούσαμε και φυσικά οι φασαρίες στο σπίτι δεν έλειπαν από τον πατέρα μου που ανησυχούσε για μένα...Ονομάζομαι Ελένη και είμαι πλέον 28 ετών και μητέρα δύο πανέμορφων κοριτσιών!
Εκείνο το καλοκαιράκι γνώρισα και τον Μίλτο...όχι και πολύ μεγαλύτερο μου. Ήταν μόλις 22 και αυτός!
Ήταν ο γάμος της μεγαλύτερης από τις αδερφές μου και φυσικά επικρατούσε πανικός στο σπίτι...κόσμος πολύς, σόι, θείες, ξαδέρφια, γιαγιάδες και φυσικά ο Μίλτος, φίλος της αδερφής μου από το σχολείο...
Τον αγάπησα με την πρώτη ματιά και αυτός εμένα το ίδιο. Γίναμε αχώριστοι από εκείνο το βράδυ του γάμου, δεν περνούσε λεπτό που να μην είμασταν μαζί!!!
Και ένα ωραίο πρωί συνηδητοποίησα ότι δεν μου είχαν έρθει ''τα ρούχα μου''... Είμασταν μόλις 3 μήνες μαζί!!!! Μελάνιασα και ταράχτηκα πολύ...Έτρεξα στο πρώτο φαρμακείο που βρήκα μπροστά μου και πήρα το τεστ εγκυμοσύνης, που πολυδιαφημηζόταν στην τηλεόραση. Πήγα στην αδερφή μου και το έκανα, γιατί μόνη μου θα κατέρρεα, δεν υπάρχει περίπτωση.
Δεν χρειάζεται να πολυλογώ...Θα γινόμουν μητέρα!!!! Μα εγώ ήμουν παιδί ακόμη!!!!
Η αντίδραση του Μίλτου δεν ήταν και πολυ καλή. Φυσικά ήθελε να το ρίξουμε αλλά ΔΕΝ ΧΩΡΟΥΣΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ! Θα το κρατούσα...
Είχα ανάμεικτα συναισθήματα και στροβίλιζαν πολλά στο μυαλό μου...Στο γιατρό που πήγα με την αδερφή μου διαπιστώθηκε ότι ήταν όλα εντάξει αλλά εγώ πάλι είχα ένα τεράστιο μπέρδεμα μέσα μου για αρκετούς μήνες μέχρι που ένιωσα τα πρώτα φτερουγίσματα στην κοιλιά μου...πλέον είχαν λυθεί όλοι οι προβληματισμοί μου μέσα σε μια στιγμή! Η κορούλα μου έκανε αισθητή την παρουσία της και εγώ δεν μπορούσα να το αγνοήσω!
Ο Μίλτος ήταν δίπλα μου όλες αυτές τις στιγμές και φυσικά έψαχνε για δουλειά αφού ήταν φοιτητής ακόμη.
Ετοιμαζόμασταν για γάμο, ετοιμαζαμε το σπίτι μας και φυσικά εγώ ετοίμαζα με μεγάλη φροντίδα το παιδικό δωμάτιο, αφού εγώ στο σπίτι μου δεν είχα δικό μου εφόσον το μοιραζόμουν με την αδερφή μου!!!
Οι κοιλιά μου στρογγύλευε μέρα με την μέρα και εγώ έτρωγα όλο και περισσότερο αφού όλοι με ζαλίζαν πως πρέπει να φαω για δύο, είχα πάρει 18 κιλά...που να ήξερα, ήμουν ΜΟΛΙΣ 17 χρόνων.
Ο γάμος μας έγινε και εγώ ήμουν πλέον σε προχωρημένη εγκυμοσύνη. Πέρασαν οι μήνες με προετοιμασίες, νεύρα, άγχος για το τι θα γίνει μετά κτλ κτλ κτλ
Και επιτέλους η μέρα έφτασε!!! Οι πόνοι ξεκίνησαν και ξεκίνησα και εγώ για την κλινική όπου με περίμενε ήδη ο γιατρός μου, αφού του είχα τηλεφωνήσει πριν!
Με προετοίμασαν οι μαίες και οι πόνοι άρχισαν να γίνονται πιο εντατικοί!
Με την βοήθεια όλων και του γιατρού μου, έφερα στο κόσμο ένα υγειέστατο κοριτσάκι...το δικό μου κοριτσάκι, όπως έλεγα πάντα! Χαλάλι οι 12 ώρε που πέρασα στο μαιευτήριο, χαλάλι το άγχος και η αγωνία, χαλάλι και οι χαμένες έξοδοι με τις φίλες μου! Ήμουν πλέον μητέρα! Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ποιός μπορούσε άλλωστε!!!!
Μπορεί να ήμουν παιδί και να μεγάλωσα μαζί της αλλά αυτό το συναίσθημα που ένιωσα εκείνη την στιγμή, δεν το αλλάζω με τίποτα!!! Η κόρη μου είναι η ζωή μου όλη!!!
(οι δικές ιστορίες δημοσιεύονται αυτούσιες, ακριβώς όπως μας τις στέλνετε εσείς)
Ευχαριστούμε Ελένη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου